Copyright 2024 - Εκπαιδευτικό Περισκόπιο

25ή Μαρτίου

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

Σήμερα γιορτάζουμε διπλή γιορτή. Τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τον Ευαγγελισμό της Ελλάδας. Εκεί στη γη της Ιουδαίας, τη χώρα των θεόπνευστων προφητών, ο Αρ¬χάγγελος Γαβριήλ, σαν σήμερα προσφέρει τον κρίνο στη σε¬μνή Παρθένο και ευαγγελίζεται τη Γέννηση του Σωτήρα της ανθρωπότητας.

Εδώ στην Ελλάδα, στη γη της σοφίας, των ηρώων και των ημίθεων, στην αγιοφρούρητη Μονή της Αγίας Λαύρας ένας εμπνευσμένος Ιεράρχης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, υψώ¬νει το Λάβαρο, της Λευτεριάς πέπλο, και ευαγγελίζεται με τα προφητικά λόγια του, ξέχειλα από πατριωτικό παλμό και τρεμάμενα από ιερή συγκίνηση, τη λύτρωση του Ελληνισμού από τη μυσαρή τυραννία.

Η τρισένδοξη ελληνική φυλή, η γεννήτρα κάθε υψηλού και ωραίου που φώτισε και εκπολίτισε τον κόσμο με τα ωραιό¬τερα προϊόντα του πνεύματος και της τέχνης, καθάριος ελ¬ληνικός πακτωλός, υπέκυψε πριν από πέντε αιώνες στον αγριότερο και αιμοσταγέστερο κατακτητή, όμοιο του οποίου δε γνώρισε ως τώρα ο κόσμος.

Η βασιλίδα των πόλεων, ο φωτεινός φάρος ολόκληρης χι¬λιετηρίδας γίνεται η έδρα των αλαζόνων σαρικοφόρων του Ισλάμ. Ο Ναός της Αγίας Σοφίας, της Σοφίας του θεού, από θαύμα και καύχημα της Ορθοδοξίας, γνωρίζει τον εμπαιγ¬μό και σκιάζεται από τους μιναρέδες των κηρυγμάτων του Αλλάχ. Τι τραγική ειρωνεία και τι θλιβερό κατάντημα! Βουβός μάρτυρας του σαρδόνιου γέλωτα των νυχτοκοράκων του

Μωάμεθ και των απαίσιων κρωγμών των μελλοθάνατων κύ¬κνων τη θλιβερή ώρα του χαλασμού και της αφάνειας.

Χειρότερη λύση ενός εθνικού δράματος δε μπορούσε να επιφυλάξει η μοίρα σ' έναν τόπο κι ένα λαό που τόσους θριάμβους πέτυχε και τόσο κάλλος σκόρπισε. Η ελευθερία φυγαδεύεται σαν φυγόδικος επικηρυγμένος κακούργος και το ζοφερό σκοτάδι πνίγει την ανάσα των σκλάβων με τη σφι¬χτή θηλιά της πικρής σκλαβιάς.

Οι πανανθρώπινες αξίες, για τις οποίες τόσο αγωνίστηκαν οι Έλληνες και τόσο αίμα πρόσφεραν σαν σκληρό τίμημα τους, καταρρακώνονται από το μολυσμένο χνώτο του κατα¬κτητή.

Ραγιάς είναι ο Έλληνας. Ον ευτελές, που δεν δικαιούται να εξουσιάζει τίποτε στη ζωή αυτή. Μήτε οικογένεια, μήτε τιμή, μήτε αξιοπρέπεια. Δεν ορίζει γυναίκα, σπίτι, παιδιά και περιουσία. Δουλεύει σκληρά κι ολόμοχθα για να γεμίζει το αμπάρι του αφέντη και φέρνει παιδιά στον κόσμο για να γί¬νουν γενίτσαροι, που θα του πάρουν την ίδια την ψυχή του.

Κάθε ανθρώπινη αξία ποδοπατείται βάναυσα. Οι άνθρω¬ποι του πνεύματος και οι δημιουργοί πνευματικών έργων ξε¬ριζώνονται ή αποκεφαλίζονται σαν μάρτυρες της Πίστης και της Πατρίδας.

Η ένδοξη γη σφαδάζει κάτω από το πέλμα του σκληρότε¬ρου της ιστορίας δεσποτισμού. Ποτάμια τα δάκρυα κι ωκεα¬νοί τα αίματα.  Αλλ' ο Έλληνας δε χάνει την εθνική πυξίδα του. Δεν αποπροσανατολίζεται. Δε χάνει τη γενιά του σε πεί¬σμα του χώρου και του πανδαμάτορα χρόνου. Ακλόνητος κυ¬ματοθραύστης στη θύελλα και στο βοριά. θεριεύει στα βάθη της ψυχής του η ακλόνητη πίστη στους θρύλους και στις πα¬ραδόσεις, στα παλιά τρόπαια της φυλής. Αυτή ζωντανεύει τα

όνειρα του, περισαρκώνει τους οραματισμούς και τρέφει τους καημούς του.

Πίστη και Πατρίδα, Χριστός και ελευθερία. Γι' αυτά τα δύο πολεμά• κι αν δεν τα κερδίσει, τι ωφελεί να ζήσει;

Ψηλά βουνά κι απάτητα και πάντα χιονισμένα. Βουνά ψη¬λά, αξετίμητα, των σταυραετών λημέρια. Βουνά που γιγάντωσαν τα μαρμαρωμένα στήθια τους και δέχτηκαν στη στοργι¬κή αγκαλιά τους τους απαράμιλλους εραστές της ελευθερίας και τραγούδησαν περήφανα το λακωνικό και ρηξικέλευθο όρ¬κο:

«Ελευθερία ή θάνατος».

Πόσο χαρμόσυνα, πόσο γλυκά και ρυθμικά αντηχεί στις καρδιές των αγωνιστών του Μεγάλου μας Αγώνα ο όρκος αυτός! Τους συγκλονίζει σύγκορμα και αναγαλλιάζει τις ψυ¬χές τους! Πόση συνέπεια κι αμετακίνητη απόφαση στην εκ-τέλεση του καθήκοντος! Το μεγάλο χρέος αγγίζει τα όρια του θαύματος. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές, γνωστοί και άγνωστοι, στολίζουν με το μάλαμα της θυσίας τους το χρυσοποίκιλτο της Ιστορίας περιδέραιο.

Κάθε κλαρί και φλάμπουρο, κάθε πηγή λημέρι. Ανοίγουν οι τάφοι των παλιών ηρώων και βγαίνει απ' τα κόκαλα τους η Ελευθερία. Το χώμα πίνει λαίμαργο της λευτεριάς το τίμη¬μα. Κι είναι λίγο και ακριβό, βάλσαμο και φυλαχτό μιας πε¬ριούσιας, πλην τρισάθλιας φυλής, στους μαύρους χρόνους του δουλικού βραχνά.

Φωτιά και στάχτη, καπνός και σίδερο ρημάζουν τη μαρ¬τυρική και ιερή γη των μεγάλων ιδεών, των μεγάλων άθλων στην ειρήνη και στον πόλεμο. Από φλόγες η Ελλάδα ζωσμέ¬νη πορεύεται στο δρόμο του μεγάλου χρέους, γιατί η ζωή την έταξε να φυλάει Θερμοπύλες. Μεγάλος λαός, μεγάλος αγώνας, μεγάλοι ηγέτες, μεγάλοι ήρωες. Όλοι χλευάζουν τη συντριπτική υπεροχή των όπλων του στραγγαλιστή παντός ιδανικού και του καταλύτη κάθε ωραίου και υψηλού. Βαρβα-ρικός οδοστρωτήρας, που μπροστά στον ανομολόγητο σκοπό του ισοπεδώνει αδίστακτα κι ανερυθρίαστα, αναίσθητα κι αχαρακτήριστα και την πιο δίκαιη φωνή διαμαρτυρίας. Συμβιβασμός κανένας δε χωράει: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», αντηχούν οι λαγκαδιές και τα φαράγγια, για να σκορπίζουν στις σκλαβωμένες ψυχές γλυκύτατη ανατριχίλα και ρίγος εθνικής ανά¬τασης. Επιτέλους, έφτασε η μεγάλη στιγμή για να εξοφλη¬θούν παλαιοί λογαριασμοί και να υπογραφούν με αίμα τα συμβόλαια και τα πρωτόκολλα της τιμής.

Ο Τύραννος μαίνεται, σφάζει, απαγχονίζει, καίει, φυλακί¬ζει, ατιμάζει, βρυχιέται και μουγκρίζει. Οργή σαν αστραπή ξεσπάει στα ανυπεράσπιστα πλήθη που σπαράζουν στα βλελυρά νύχια των αιμοβόρων τυράννων, που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από το βασίλειο της ζούγκλας.

Εφτά χρόνια η Ελλάδα γίνεται το θέατρο της μεγάλης εποποιΐας, του αίματος και της φρίκης. Και δίπλα στους με¬γάλους μας αγωνιστές, ξεχωρίζουν μεγάλες ευρωπαϊκές μορ¬φές, λάτρισσες του πανάρχαιου Ελληνικού μεγαλείου, που ολοκληρώνουν το προς την Ελλάδα οφειλόμενο χρέος με την προσφορά της ίδιας της ζωής τους. Είναι οι μεγάλοι φίλοι μας, ακραιφνείς αγωνιστές και υποστηρικτές των πανανθρώ¬πινων δικαίων και των απαράγραπτων δικαιωμάτων της αν¬θρώπινης ζωής. Χάρισαν στην Ελλάδα τα χρόνια, την περιου¬σία και το τέλος της ζωής τους. Τι άλλο μπορούσαν να της προσφέρουν; Ένας μονάχα ήταν ο πόθος τους: Ή να πεθά¬νουν στον αγιασμένο αυτόν τόπο, όπως οι ίδιοι διακήρυτταν, ή να δουν την ελευθερία αναθάλλουσα και πάλι στη γη των πατέρων της. Είναι οι μεγάλοι ευεργέτες μας στην κρίσιμη εκείνη στιγμή της τιτανομαχίας του έθνους μας, οι γνήσιοι, οι άδολοι Φιλέλληνες, που διαπνέονταν από άκρατο και ανυπολόγιστο φιλελληνισμό. Τους σεβόμαστε, τους αναγνωρί¬ζουμε και πάντα θα τους ευγνωμονούμε.

Το '21 είναι για μας ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο. Είναι η ίδια η προσωποποίηση της Δόξας. Είναι ανάσταση. Μαρτυ¬ρεί την ακατάλυτη δύναμη της φυλής μας, τη ζωτικότητα και το σφρίγος της. Είναι η ίδια η ζωή μας. Ό,τι είμαστε σήμε¬ρα σαν κράτος, σαν έθνος, σαν λαός, το χρωστάμε στο ανε¬πανάληπτο '21 μας. Αυτό που έγινε τότε, μόνο σαν θαύμα μπορεί να εξηγηθεί. Αν για την πραγματοποίηση ενός θαύ¬ματος χρειάζεται δύναμη υπερφυσική, αυτή σίγουρα θα τη δρούμε μέσα στην ψυχή του λαού που αγωνίστηκε-το '21. Το '21 σήκωσε την ταφόπετρα κι ανάστησε ένα λαό οδηγώντας τον απ' την αφάνεια στην πρωτοπορία, από τον τάφο στη ζωή, από την αυταπάτη και την ονειροπόληση στο φως της πραγματικότητας. Από την ανυπαρξία στην πρωτοπορία των ελεύθερων λαών. Αυτό θεμελίωσε το μέλλον του έθνους μας και γέννησε το συναίσθημα της ασφάλειας και της ύπαρξης.

Γιαυτό ας στραφεί την ιερή τούτη στιγμή ευλαβικά ο νους μας στους αθάνατους εκείνους προμάχους της εθνικής μας αποκατάστασης.

Σήμερα που γιορτάζουμε με βαθιά ικανοποίηση και ιστο¬ρική αναπόληση την ιερή τους μνήμη, ας τους υποσχεθούμε πως θ' αποτελούν για μας αρχή και κανόνα ζωής και θα δια¬ποτίζουν με το φρόνημα τους τους μεγάλους εθνικούς μας οραματισμούς. Είναι τούτο χρέος ιερό, εθνική επιταγή, μέγι¬στο καθήκον. Ο αγώνας τους θα είναι για μας όρκος τιμής κι ανδραγαθίας και η μεγάλη τους κληρονομιά θα διατηρεί¬ται από μας σαν κόρη οφθαλμού, γιατί: «πατρός τε και μη¬τρός και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιώτερον και αγιώτερον εστίν η πατρίς».

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821

Ζήτω η αθάνατη Ελλάδα μας

 

www.thranio.gr

 

f t g m

Τα τελευταία νέα